Plantrekker Hilda geniet van het uitzicht en de goede zorgen

Hallo, spreek ik met Hilda?

“Dat klopt! Kristof? Ja, je mag me zeker storen, maar ik moet wel om 11u bij de kapper zijn.”

Dan gaan we er meteen invliegen. Zeg eens Hilda, waar woonde je voor je naar Coost bent verhuisd?

“In Mariakerke. Ja, ik ben van de streek! Ik heb er dertig jaar gewoond, tot mijn man is gestorven en ik ons huis heb verkocht. Een bel-etage voor een dame alleen, dat is veel te groot…”

Hoe ben je dan in contact gekomen met Coost?

“Wel, voor we naar Mariakerke verhuisden, hebben we veertien jaar in de Amsterdamstraat gewoond en 19 jaar in de Antwerpenstraat. We kwamen altijd onze inkopen doen in Petit Paris, op het kruispunt van de steenwegen naar Torhout en Nieuwpoort. Daar heb ik gezien dat er appartementen van Coost te huur stonden, of te koop.”

Dus tijdens het boodschappen doen, heb je beslist om te verhuizen?

“Mijn man was afkomstig uit de Edith Cavallstraat, dus ik kende de buurt goed.  Dat was voor mij een groot voordeel. Ik heb eerst gehuurd. Tot ik met mijn dochter -ik heb maar één dochter die niet gehuwd is en geen kinderen heeft- overeengekomen ben dat zij het appartement zou kopen en ik levenslang vruchtgebruik heb.”

Waarom woon je hier eigenlijk zo graag, Hilda?

“Goh, ik ben nu 89 en in mijn toestand wil ik hier niet meer weg. Ik woon op de tweede verdieping, met zicht op de straat. Het lijkt of ik in een gewoon appartement woon, met het grote voordeel dat er altijd iemand is om te helpen. Stel dat ik val, dan ben ik niet alleen.”

Dus, je zou Coost aanraden?

“Heel zeker! Hulp is nooit ver weg, maar je wordt wel met rust gelaten. ‘s Morgens en ‘s avonds krijg ik hulp om mijn steunkousen aan en af te doen, maar dat is het eigenlijk. En ‘s middags ga ik beneden eten. Voor €7,70 kun je niet sukkelen! Voor die prijs kan je het niet zelf klaarmaken, zeker niet nu alles zo kostelijk geworden is.”

Dat is waar! Voilà, dat was het eigenlijk Hilda, ik ben rond. Ben je nog op tijd voor de kapper?

“Ja, ik zal me snel haasten. Ik ga nog moeten opletten dat ik niet val (lacht).”